Nieuwjaar en paradijs

De dagen vliegen en ik loop heel erg achter met het bijhouden van mijn blog. De tijd wordt opgeslokt door andere dingen en de vermoeidheid slaat toe. Hoe dan ook toch hier even een verhaaltje over wat ervaringen van ruim 1,5 maand geleden.

Terug naar Bangkok. Na een heerlijk nachtje en een lekker ontbijt besloten we dat het tijd was om onze kleding te wassen. Zo gezegd zo gedaan, nou mooi niet dus. Het vinden van een wasserij waar we zelf de machines konden laten draaien was een onmogelijke opgave. We wilden namelijk zo goedkoop mogelijk onze was doen en het liefst ook zelf. Uiteindelijk belandden we de volgende dag bij een vrouwtje die niet per kledingstuk maar per kilo onze was voor een schappelijke prijs wilde doen. Het had dus nogal wat tijd gekost maar dat hinderde niet want we hadden Bangkok immers toch wel gezien.

Oudejaarsavond kwam steeds dichterbij. Dit jaar geen oliebollen en vuurwerkknallen de hele dag maar noodles en rijst. Om het oude jaar in stijl af te sluiten aten we sushi. Het was al tegen tienen toen een serveerster ons kwam vertellen dat de gekookte rijst op was en het dus niet mogelijk was om de helft van onze bestelling te maken. GEEN RIJST?!!!! In Thailand???? Wat een oudejaarsgrap was dat. We hadden het wel gezien en het aftellen begon in een paar uur dus gingen we op weg naar Central World plein. Het was nog een hele tocht want het was mega druk dus we kwamen amper vooruit. Maar toch ruim voor dat de klok 12 zou slaan waren we er. Inmiddels hadden we net als de meesten kroontjes met flikkerende lichtjes op. 5,4,3,2,1 GELUKKIG NIEUWJAAR!! Confetti vloog om ons de oren, vuurwerk knalden in de lucht en we schoten de dop van onze wijnfles eraf. Wat een begin van 2014! Wat een mensen en wat een geweldig spektakel. Jammer genoeg duurde het niet erg lang en al snel begonnen mensen te duwen om uit de massa te komen. Iemand vertelde ons dat mensen nu al moesten beginnen met naar huis te gaan zodat de mensen die het meest ver weg stonden tegen de ochtend er ook uit zouden kunnen. Ja, zo druk was het! Verderop bleven we nog even staan kijken naar vuurwerk uit een andere hoek en toen begon de terugtocht al. Het was een kort maar krachtige nacht op het plein. Omdat ons diner karig was geweest besloten we het nieuwe jaar ‘goed’ te beginnen door een bezoekje aan de Mac te brengen.

2 januari was het alweer tijd voor onze laatste treinreis in Thailand. Bestemming Phuket. Wat een reis weer! De trein kwam na ongeveer 14 uur aan in Surat Thani waarvandaan we met de bus naar Phuket zouden gaan. Maar zoals het altijd in Thailand gaat werden we ook dit keer niet naar het centrum of iets dergelijks gebracht maar gedropt bij een taxistandplaats. Het was nog maar iets van twee kilometer naar het hotel maar een taxi kostte 200 Baht. Zoals gewoonlijk weigerden we ons te laten oplichten en uiteindelijk vonden we een bus die ons voor 10 Baht pp vlakbij ons hotel dropte. Het was ons weer gelukt!

De volgende dag wilden we een scooter huren maar dit viel niet mee. De meeste scooters waren namelijk al verhuurd! Tegen het begin van de middag hadden we er eindelijk een gevonden. Snel crosten we door de stad. Gelukkig is alles vrij gemakkelijk te vinden als je gewoon de grote wegen volgt. Op aanraden van een man uit ons hotel brachten we een bezoekje aan (naam strand even vergeten). Hoewel het er mooi uitzag lagen er vooral veel boten en kon je niet op het strand liggen. We vervolgden onze tocht naar een uitkijkpunt en gingen vervolgens naar een ander strand. Daar heerlijk in de zee gezwommen en gerelaxt op ligbedjes. Omdat we hadden afgesproken de scooter om 9 uur ’s avonds terug te brengen gingen we na een tijdje snel verder. We wilden namelijk ook een bezoekje brengen aan het toeristische Pattang. Het was gigantisch druk, maar het was leuk om deze plek even te hebben gezien. Daarna moesten we snel terug racen, want de weg terug duurde ongeveer een uurtje.

Ons verblijf in Phuket was kort want de volgende ochtend ging onze boot naar het meest zuidelijke eiland van Thailand: Koh Lipe. Een boottocht die maar liefst 8 uur duurde want we stopten eerst bij bekende eilanden als Koh Phi Phi en Koh Lanta. Ondanks de lange tocht hadden wij absoluut geen spijt dat wij naar een eiland gingen dat een stuk minder toeristisch is, het was het meer dan waard!

Koh Lipe is zo’n klein eiland dat je vlak voor de kust moet overstappen van de ferry naar een longtailboot om aan wal te komen. En dan ben je er nog niet want om het strand te bereiken moet je van de boot in de zee springen voor de laatste meters. Wat een expeditie robinsongevoel haha. De toeristen en de restaurants gaven een iets minder robinson gevoel maar toch wat een aankomst. Met onze koffers rollend door het zand op naar ons hotel. Een klein bamboohutje waar je van de binnenkant door de kieren naar buiten kon gluren.

’s Avonds aten we op het strand. De heerlijkste gerechten, de golven een paar meter bij ons vandaan sloegen zachtjes tegen het zand. Het goede, nee perfecte, leven!

En ons verblijf in Koh Lipe werd alleen maar beter. Op dit kleine, lieflijke eiland waar geen auto’s te zijn, kun je stranden vinden waar niemand is. Bij een van de meest stille stranden huurden we een kajak en gingen we de zee op. Het water is zo blauw en zo helder dat je vissen kunt zien zwemmen. We peddelden langs het eiland en gingen aan wal bij een klein eilandje voor de kust van Koh Lipe. Ons zojuist gehuurde snorkelset kwam goed van pas. Wat was het geweldig. Grote, kleine, gekleurde, lange, dikke etc etc vissen kwamen voorbij. Een vis was zelfs nieuwsgierig en zwom recht op ons af. Ik wist niet hoe snel ik weg moest zwemmen! Ook Nemo en zijn familie waren aanwezig. Helaas kon een kwalletje het niet laten mij te prikken. We kajakten en kajakten en de schemering begon te vallen. Op een ander strand aanschouwden we een prachtige zonsondergang om vervolgens met een vaart terug te roeien naar de verhuurplaats. Een dag om nooit te vergeten!

Elke avond in Koh Lipe aten we verse vis aan het strand. Liepen we over het strand, hoorden we het water van de zee klotsen, genoten we van het uitzicht en de warmte. Dit was paradijs. Hier wilden we niet weg, maar zoals altijd komt aan alles een eind en was het na drie dagen alweer tijd om naar onze volgende bestemming te gaan: Langwaki.