California part 2 - Las Vegas en Grand Canyon

Rond 12 uur ’s middags begonnen we aan onze tocht naar Las Vegas. Het was zo leuk om daar het landschap te rijden, ook al was er niet veel te zien maar het was zo anders vergeleken met Knoxville. We lunchten bij een bekend restaurant: In and Out. Natuurlijk burgers. Maar het was wel lekker. Daarna vervolgden we onze weg. We maakten nog een stop bij een grote outlet mall. Helaas voor Michelle kon ik daar geen Uggs vinden.

Het was een lange rit en we besloten te wisselen. Jenna reed een half uur en daarna ik. Het was wel leuk om even in de auto te rijden, maar in Vegas zelf wisselde ik snel met Aurelie, te druk. Rond een uur of 9 kwamen we bij ons hotel aan. We bestelden pizza en salades en aten dat op onze kamer. Daarna gingen we ons klaar maken om Vegas in te gaan. Ik was onder de indruk van alle billboarden en lichten. Echt leuk om gewoon rond te lopen. Een paar casino’s in geweest en daarna namen we de taxi terug. We waren zo moe en morgen zou een drukke dag gaan worden.

Omdat het Aurelie’s verjaardag was geweest hadden we nog een verassing voor haar. Ze wilde namelijk super graag in een Ford Mustang rijden. Via internet hadden we de auto geboekt. Het was erg grappig. Ze wilde naar onze gehuurde jeep lopen en toen namen we haar mee in de bus naar de autoverhuur. Eigenlijk wilden we haar de sleutel geven en dat ze dan de auto voor haar zag staan maar helaas omdat wij onder 21 zijn, veel gedoe. Maar ze was erg blij mee.

In de Ford Mustang vertrokken we richting de Grand Canyon. In één woord onze Grand Canyon ervaring was één grote teleurstelling. Het begon allemaal goed maar tijdens onze rit, zo’n 80 miles van de Grand Cayon begon het te sneeuwen. Zo raar, in San Diego was het warm, Vegas was stukje kouder maar dan opeens sneeuw. Het werd ook erg mistig. We besloten het personeel van de Grand Cayon te bellen om te vragen of het nog de moeite waard was. Ze zeiden van wel. We vervolgden onze tocht.
Eindelijk aangekomen bleek het dus niet de moeite waard. Een paar bergen konden we zien maar het overgrote gedeelte was mist en sneeuw. Het was zo koud. Omdat we er toch waren hebben we foto’s genomen en teleurgesteld kropen we weer in de auto. Koud en niet voldaan. Onderweg werd het weer als maar erger en erger. We stopten bij een wegrestaurant voor een korte pauze en daarna gingen we weer. Ik was zo moe maar ik probeerde op de weg te letten om te helpen kijken. Want het was echt niet normaal. Ik ben blij dat Aurelie een goede autorijder is want ik had het niet gekund. Er was bijna geen zicht, glad en we kwamen amper vooruit. We hadden heel veel mazzel met het profiel van de Ford Mustang want met de jeep hadden we het niet gered.

Eindelijk kwamen we dichter bij Vegas en verdween de sneeuw. Aurelie had een super lange tijd gereden en was zo moe. Ik nam het stuur over. Ongelofelijk die Ford Mustang. Zo soepel om in te rijden dat het enige wat je wilt doen is gas geven. Gelukkig was het weer weer normaal anders had ik nooit gereden maar oh wat was het super om in die auto te rijden. Toen de wij de enige waren op de weg heb ik even het gas ingetrapt, heerlijk. (En ja ik heb natuurlijk heus wel uitgekeken en voorzichtig gedaan.)

Later snel even avond gegeten bij Panda Express. Daarna maakten van onze Ford Mustang een cabrio en gingen we rijden door het centrum van Vegas. Het was super. In een Ford Mustang, muziek op hoogste volume en in Vegas. Wat wil je nog meer? Aurelie was al eens in Vegas geweest en was onze taxichauffeur van de avond. Ze dropte ons bij een casino af, we bezochten het en daarna pikten ze ons weer op. Het moest wel want je kan nergens parkeren en het was te ver om te lopen. Na zo’n vijf casino’s te hebben bezocht, gingen we terug naar ons hotel.

Het is echt super om in Vegas te zien maar helaas hebben we niet een wilde, gekke avond gehad:p Deze trip is echt super maar we hebben zoveel te doen dat we het niet trekken om die-hard te gaan feesten.